در شمال شهر شیراز و جنوب دروازه قرآن آرامگاهی به نام آرامگاه حافظیه قرار گرفته است و بسیاری از گردشگرانی که به شهر شیراز علاقه دارند با خرید بلیط هواپیما به این شهر سفر می کنند و از این آرامگاه بازدید می‌کنند. جالب است بدانید طراح این آرامگاه یک معمار فرانسوی به نام آندره گدار است که به فرهنگ و هنر ایران علاقه خاصی داشت و حدود ۳۲ سال در ایران زندگی می‌کرد. او در مدت اقامتش در ایران خدمت‌های زیادی به ایران کرد از جمله ثبت کردن سه تپه تاریخی به نام‌های سلیمان تپه، زیرز و مازیر. این مقبره در زمان حکومت شاه عباس صفوی و همچنین دوره زندیه نیز مورد مرمت و بازسازی قرار گرفته است. در دوران زندیه بود که بر روی مزار حافظ سنگی از مرمر قرار گرفت. پس از کریم خان زند در سال ۱۲۳۵ و بعد از فوت حافظ، حاکم فارس امارتی به شگل گنبد بر بالای و حوض بزرگی نیز در جلوی آن بنا کرد. علی اکبر فعال اسیری به دلیل رزتشتی بودن اردشیر ( کسی که در سال ۱۲۷۸ بارگاه را مرمت کرد و بر بالای آن کوشکی قرار داد) بنای مرمت شده را ویران کرد و تا سال ۱۱۲۸۰ نیز به همین شکل ویران شده باقی ماند تا اینکه در همین سال شاهزاده ملک منصور (حاکم فارس) کوشکی آهنی به جای چوبی قرار داد. در سال ۱۳۱۰ بر روی دیوار جنوبی این مکان سر در سنگی بزرگی نصب شد. ۶ سال بعد ینی در سال ۱۳۱۶ به دستور شاه به شکل امروزی مرمت و بازسازی شد.این آرامگاه بزرگ از بخش های مختلفی تشکیل شده است. و جلب است بدانید همه چیز دراین آرامگاه معنی و مفهوم خاصی دارد. در زیر هر کدام از بخش‌های آرامگاه را معرفی می‌کنیم:که در واقع ورودی اصلی آرامگاه می‌باشد که در دو طرف این ورودی باغچه‌های گل بزرگی قرار دارد و در میان آن دو استخر بزرگی قرار گرفته است. این بخش جنوبی در واقع نمادی از مادیات است که با نزدیک شدن به بخش شمالی که مزار حافظ قرار دارد، از بندهای انسانی آزاد شده و با بالا رفتن از پله‌های ایوان به سیر و سلوک عرفانی نزدیک می‌شود سپس با پایین آمدن از پله ها همانند تعظیمی در برابر خورشید که همان آرامگاه اصلی است می‌باشد. ایوان از ۹ پله تشمیل شده است که مضمون ۹ آسمان را تداعی می‌کند.
گنبدی به ارتفاع ۱۰ متر از جنس مس روی مزار حافظ برافراشته شده است که نمادیانگر آسمان است و همانند کلاه درویشان ترک است. رنگ درونی گنبد با رنگ‌هایی که نماد عرفان هستند مزین شده است و جالب است بدانید رنگ‌های به کار رفته در این گنبد هم هرکدام بیانگر نمادی است مانند رنگ قهوه‌ای نماد خاک، رنگ فیروزه‌ای نماد بهشت. در زیر گنبد سنگ مزار به ارتفاع یک متر از سطح زمین قرار گرفته است که روی آن را اشعار زیبایی حکاکی شده است.
اگرچه این رواق دارای ۲۰ ستون سنگی بلند می‌باشد اما از آن جهت که ۴ ستون وسط آن به زمان کریم خان بر می‌گردد به آن رواق ۴ ستونه می‌گویند. در زیر این مکان آب انباری قرار دارد که حیاط را به قسمت شمالی و جنوبی تقسیم می‌کند. در سمت چپ این مکان اتاق‌هایی وجود دارد که به آرامگاه‌های افراد مهمی مانند قوام السلطنه (سیاستمدار دوران قاجار و پهلوی) اختصاص یافته است.
در این قسمت آرامگاه حافظ و درخت‌های نارنج با دو حوض مستطیل شکل قرار دارد. که بخش شمالی نمادی از ملکوت است که متشکل از ۸ درب ورودی و خروجی است. جالب است بدانید ۸ ستون آرامگاه مرکزی نشان دهنده قرنی است که حافظ در آن زندگی می‌کرده است. همچنین نمایانگر هشت درب بهشت می‌باشد.